Πρωινή ρουτίνα

Είναι δύσκολο να γυρίζεις πρωί στο σπίτι και να μην βρίσκεις κάτι να κάνεις.

Επιστρέφεις, κάνεις ένα μπάνιο να φύγει η βρωμιά του προηγούμενου 24ωρου από πάνω σου και φτιάχνεις τον 1ο 2ο 3ο... καφέ της ημέρας που έχει ξεκινήσει πριν το χάραμα. Το ραδιόφωνο κολλημένο στην "συχνότητα", μόνιμη παρέα στην φασαρία της πόλης και στην ησυχία των τοίχων του δωματίου.

Η κούραση βγαίνει εκεί που απλά κάθεσαι και εκτελείς την ρουτίνα του πρωινού σερφαρίσματος... mail, RSS feeds, καιρός. Τα μάτια γίνονται βαριά και τα βλέφαρα κλείνουν. Το κεφάλι γέρνει ανάλογα με το πως κάθεσαι και ακολουθεί τις προσταγές της βαρύτητας.

Ανοίγεις το πρώτο υπνοπαραθυράκι που συναντάς και χώνεσαι στο χώρο του Μορφέα. Ως κλέφτης περιπλανιέσαι και κλέβεις λίγο πολύτιμο χρόνο ξεκούρασης και αναζωογόνησης. Ξαφνικά ξυπνάς και επιστρέφεις στην πραγματικότητα. Κοιτάς το ρολόι και συνειδητοποιείς ότι έχουν περάσει μόνο ελάχιστα δευτερόλεπτα. Κοιτάς γύρω σου και ρωτάς τον εαυτό σου:
"Και τώρα τι κάνουμε....; Πάμε καμιά βόλτα.... αλλά με ποιόν; Ποιος δεν δουλεύει σήμερα; Ο άλλος θα έχει ξυπνήσει;"

Χωρίς να το καταλάβεις έχει περάσει μια ολόκληρη ώρα και εσύ δεν έχεις κουνηθεί από τη θέση σου. Εδώ ξεκινάει η ταβανοσκόπιση. Αν κάνεις το λάθος να μεταφερθείς από την καρέκλα στον καναπέ ή το κρεβάτι τότε απλά διαλέγεις πλευρό και ξεχνάς ότι υπάρχει χρόνος. Διαφορετικά ανοιγοκλείνεις τα υπνοπαραθυράκια και ίσως αποφασίσεις τι θα κάνεις.

Και έτσι οι μέρες φεύγουν και χάνουμε πολύτιμες στιγμές μιας και η σπίθα της στιγμής δεν βρίσκει αρκετά εύφλεκτο υλικό για να μεταμορφωθεί σε φωτιά.