Και οι μέρες φεύγουν

Δύσκολες μέρες για την αφεντιά μου. Το κεφάλι μου γυρίζει, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ και όμως προσπαθώ να γράψω τις σκέψεις μου. Βαριέμαι υπερβολικά. Μου φταίνε όλα και τίποτα μαζί. Είμαι στον κόσμο μου. Από αύριο το πρωί επιστρέφω στην δουλειά.... Όσο το σκέφτομαι τόσο δεν θέλω να γυρίσω. Η ψυχή μου φωνάζει "άλλαξε καριέρα", οι ανάγκες μου λένε "σκάσε και κάτσε εκεί που είσαι".

Τελικά είναι δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες. Το βασίλειο έχει άμεσες υποχρεώσεις και εγώ περιπλανιέμαι σε μια ουτοπία υψηλών ιδανικών. Αυλικοί και κόλακες χλευάζουν στο πέρασμά μου, ενώ οι πιστοί μου ιππότες βρίσκονται μακριά στην δικιά τους ιερή αποστολή για την ανακάλυψη του βασιλείου που θα σεβαστεί τα υψηλά ιδανικά μας, που θα μας δεχτεί στην επικράτειά του και θα δώσει υλική μορφή στις προσδοκίες μας.

Πότε μαζί, πότε χώρια ενώνουμε τις δυνάμεις μας και κυκλοφορούμε στο βασίλειο του χάους με το κεφάλι ψηλά, με κυνική διάθεση για τα παρατράγουδα που συναντάμε και με αδελφική αγάπη για τους λίγους που μας κατανοούν και μας σέβονται.

Τροβαδούροι της μιζέριας μας, ταξιδιώτες του μυαλού μας, ποιητές του σύμπαντος, πορευόμαστε σε άτακτα τέμνουσες τροχιές. Βάζουμε να πιούμε και πρώτα κερνάμε τις ψυχές, μετά τη ζωή και στο τέλος την τρέλα.

Είθε οι δυνάμεις του σύμπαντος να μας δίνουν δύναμη και προστασία!!!

Hail, Hail, Hail.