 |
| © http://mahivlahoufragou.blogspot.gr |
Τελικά πόσοι "χαμένοι" κυκλοφορούμε εδώ έξω ή εκεί μέσα; Τι θα κάνουμε με τα ψυχολογικά μας; Με τα οικονομικά μας άστα να παν (βόλτα) μπας και ξαναγυρίσουν καμιά μέρα.... ανανεωμένα....
Ρε 'σεις.... έχουμε λαλήσει με όλες αυτές τις μαλακίες που μας επιβάλουν να ακούμε και να βλέπουμε.
Εδώ και καιρό έχω αϋπνίες.... Ακόμα και αν είμαι κουρασμένος και έσκαβα όλη μέρα, το βράδυ ΔΕΝ μπορώ να κλείσω μάτι. Γυρίζω στο κρεβάτι και τρίζω το στρώμα. Το μυαλό μου δύσκολα ρίχνει στροφές και οι σκέψεις πάνε και έρχονται.... Και όχι σκέψεις χαλαρές για να σε νανουρίσουν, αλλά σκέψεις και προβλήματα της καθημερινότητας, όλα μέσα στο άγχος και την ανασφάλεια για το αύριο.
Τα όνειρά μου πλέον εφιάλτες.... υπερπαραγωγές αλλά "Φώσκολος" και άντε να τα θυμηθείς όταν ξυπνάς για να πιάσεις και τον Καζαμία.... και από που να ξεκινήσεις με τόσα που έχεις δει σε δευτερόλεπτα; (και βγαίνουν τα άτοιμα, αλλά πόσο να προετοιμαστώ για τα χειρότερα...;;;)
Και εκεί που τελικά με παίρνει ο πρώτος ύπνος κατά τις 1.30-2.00, να σου και το ξεκούδουνο ξύπνημα κατά τις 4.30 και ένα ακόμα κατά τις 6.00, έτσι για να σου σπάσει τον γλυκό τον ύπνο (όχι δεν παίρνω χάπια αυτές τις ώρες, ούτε τις άλλες, ούτε έχω ακόμα ανάγκη να πάω για κατούρημα). Και το κερασάκι στην τούρτα... 9.00 το πρωί γαρίδα το μάτι, θέλω δεν θέλω.... Βρε κοιμήσου λίγο ακόμα... ΟΧΙ δεν μπορείς να κοιμηθείς λίγο ακόμα! Βρε το έχω καημό να ξαναρίξω εκείνα ατελείωτα 15ωρα βαθύ ύπνου της Αθήνας, όπου πραγματικά έκανα "πρόβα για το θάνατο".
Τελικά μεγαλώνω και αλλάζω (μάλλον προς το χειρότερο για τους γύρω μου :-p) και μέσα σε αυτό το άντρωμα μάλλον κάπου έρχεται και μια ξεχασμένη κρίση των 30, αλλά με αργά βήματα. Τα κλασσικά ερωτήματα της εξέλιξης και της οικογένειας χτυπούν το ξεροκέφαλό μου και προσπαθούν να βρουν κατάλυμα, αλλά αυτό το Γκαραγκούνικο ξεροκέφαλο έχει κολλήσει στα εξής:
- Τόσα χρόνια μακριά και μόνος έχω αποκτήσει γεροντίστικες νοοτροπίες.
- Δεν μπορώ να συγκατοικήσω (εύκολα) με άλλον άνθρωπο.
- Τα νεύρα μου, με μικρή δόση μαλακόσκονης ή μαλακοΰλης στον αέρα, τελικάρουν σε χρόνο dt.
- Όταν πλέον ξυπνάει ο δίδυμος εαυτός μου ή αλλιώς το alter ego μου, τότε με φοβάμαι για τα όρια που σπάω και την καφρίλα που προσφέρω απλόχερα. (Τη μία στιγμή μπορεί να είμαι μες στην γκρίνια και την τσατίλα και ξαφνικά να μου την βιδώσει και να αρχίσω να κάνω πλάκα με κάποιον άλλο που πέρασε ή να είμαι μες στη γλύκα με καμιά κοπελιά που μου γυάλισε).
- Δεν θέλω τα παιδιά μου να ζήσουν τα προβλήματα με σόι και πεθερικά που έζησα και κουβαλάω από πιτσιρικάς. (Α... ρε κλασσική Ελληνίδα μάνα, που κάνεις τους γιούς σου μαμούχαλα και τους ευνουχίζεις με ενοχές)
- Ποια γυναίκα θα έχει την υπομονή και την όρεξη να με ανεχθεί και να με νταντέψει; Ποια γυναίκα θα καταφέρει να υπομείνει τις παραπάνω παραξενιές μου, να με αγαπήσει και να με ξεκολλήσει από τα ταμπού μου; Ποια θα είναι αυτή η ηρωίδα που θα με ηρεμήσει και θα μου δώσει κουράγιο για να φτιάξω οικογένεια; Ποια θα είναι αυτή που θα με τραβήξει και θα με σπρώξει να ζήσω τη ζωή μου χωρίς τους ηλίθιους περιορισμούς μου; Ποια θα είναι αυτή που θα με ακολουθήσει δεχόμενη το "Όπου γης και πατρής", χωρίς δεύτερη δουλειά και βοήθεια από τη "Βάση" μας;
- Πως θα καταφέρω να προσφέρω απλόχερα τα αληθινά μου αισθήματα στη γυναίκα που θα με ανεχθεί, χωρίς να την πληγώσω ή να την χάσω επειδή δεν άντεξε άλλο τον "ασφυκτικό μου κλοιό";
Κάπου στο μυαλό μου υπάρχει ένα κυνηγετικό σχέδιο, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος του έχει μεγάλα ρίσκα. Αυτό το καλοκαίρι αναμένεται παράξενο και μπερδεμένο. Άσε που φοβάμαι ότι μέχρι τέλος του χρόνου μπορεί να έρθουν όλα πάνω κάτω (σε κάθε τομέα...)
Δυστυχώς τα ιδανικά φανταστικά σενάρια που έχω στο μυαλό μου ΔΕΝ με βοηθούν να ξεκολλήσω από τον ύφαλο. Επίσης οι παρέες μου εδώ είναι αποκλειστικά παρέες ανάγκης και έτσι δεν μπορώ να ανοιχτώ και να κάνω συζήτηση ουσίας, καθώς ο κοινωνικός σχολιασμός ανθεί στο νησί και ακόμα περισσότερο στην δουλειά....
Περαστικά μου/μας!!!
tiletipos aka epesa aka karavid
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου