Πρωινή ρουτίνα

Είναι δύσκολο να γυρίζεις πρωί στο σπίτι και να μην βρίσκεις κάτι να κάνεις.

Επιστρέφεις, κάνεις ένα μπάνιο να φύγει η βρωμιά του προηγούμενου 24ωρου από πάνω σου και φτιάχνεις τον 1ο 2ο 3ο... καφέ της ημέρας που έχει ξεκινήσει πριν το χάραμα. Το ραδιόφωνο κολλημένο στην "συχνότητα", μόνιμη παρέα στην φασαρία της πόλης και στην ησυχία των τοίχων του δωματίου.

Η κούραση βγαίνει εκεί που απλά κάθεσαι και εκτελείς την ρουτίνα του πρωινού σερφαρίσματος... mail, RSS feeds, καιρός. Τα μάτια γίνονται βαριά και τα βλέφαρα κλείνουν. Το κεφάλι γέρνει ανάλογα με το πως κάθεσαι και ακολουθεί τις προσταγές της βαρύτητας.

Ανοίγεις το πρώτο υπνοπαραθυράκι που συναντάς και χώνεσαι στο χώρο του Μορφέα. Ως κλέφτης περιπλανιέσαι και κλέβεις λίγο πολύτιμο χρόνο ξεκούρασης και αναζωογόνησης. Ξαφνικά ξυπνάς και επιστρέφεις στην πραγματικότητα. Κοιτάς το ρολόι και συνειδητοποιείς ότι έχουν περάσει μόνο ελάχιστα δευτερόλεπτα. Κοιτάς γύρω σου και ρωτάς τον εαυτό σου:
"Και τώρα τι κάνουμε....; Πάμε καμιά βόλτα.... αλλά με ποιόν; Ποιος δεν δουλεύει σήμερα; Ο άλλος θα έχει ξυπνήσει;"

Χωρίς να το καταλάβεις έχει περάσει μια ολόκληρη ώρα και εσύ δεν έχεις κουνηθεί από τη θέση σου. Εδώ ξεκινάει η ταβανοσκόπιση. Αν κάνεις το λάθος να μεταφερθείς από την καρέκλα στον καναπέ ή το κρεβάτι τότε απλά διαλέγεις πλευρό και ξεχνάς ότι υπάρχει χρόνος. Διαφορετικά ανοιγοκλείνεις τα υπνοπαραθυράκια και ίσως αποφασίσεις τι θα κάνεις.

Και έτσι οι μέρες φεύγουν και χάνουμε πολύτιμες στιγμές μιας και η σπίθα της στιγμής δεν βρίσκει αρκετά εύφλεκτο υλικό για να μεταμορφωθεί σε φωτιά.

Και οι μέρες φεύγουν

Δύσκολες μέρες για την αφεντιά μου. Το κεφάλι μου γυρίζει, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ και όμως προσπαθώ να γράψω τις σκέψεις μου. Βαριέμαι υπερβολικά. Μου φταίνε όλα και τίποτα μαζί. Είμαι στον κόσμο μου. Από αύριο το πρωί επιστρέφω στην δουλειά.... Όσο το σκέφτομαι τόσο δεν θέλω να γυρίσω. Η ψυχή μου φωνάζει "άλλαξε καριέρα", οι ανάγκες μου λένε "σκάσε και κάτσε εκεί που είσαι".

Τελικά είναι δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες. Το βασίλειο έχει άμεσες υποχρεώσεις και εγώ περιπλανιέμαι σε μια ουτοπία υψηλών ιδανικών. Αυλικοί και κόλακες χλευάζουν στο πέρασμά μου, ενώ οι πιστοί μου ιππότες βρίσκονται μακριά στην δικιά τους ιερή αποστολή για την ανακάλυψη του βασιλείου που θα σεβαστεί τα υψηλά ιδανικά μας, που θα μας δεχτεί στην επικράτειά του και θα δώσει υλική μορφή στις προσδοκίες μας.

Πότε μαζί, πότε χώρια ενώνουμε τις δυνάμεις μας και κυκλοφορούμε στο βασίλειο του χάους με το κεφάλι ψηλά, με κυνική διάθεση για τα παρατράγουδα που συναντάμε και με αδελφική αγάπη για τους λίγους που μας κατανοούν και μας σέβονται.

Τροβαδούροι της μιζέριας μας, ταξιδιώτες του μυαλού μας, ποιητές του σύμπαντος, πορευόμαστε σε άτακτα τέμνουσες τροχιές. Βάζουμε να πιούμε και πρώτα κερνάμε τις ψυχές, μετά τη ζωή και στο τέλος την τρέλα.

Είθε οι δυνάμεις του σύμπαντος να μας δίνουν δύναμη και προστασία!!!

Hail, Hail, Hail.

καφές

Κάτι απογεύματα με καφέ και τσιγάρο. Έτσι θα μπορούσε να είναι η ζωή μας αν δεν τρέχαμε με τα καθημερινά μας προβλήματα και τις βλαμένες έγνοιες μας. Χαλαρές καταστάσεις βαρεμάρας, ηρεμία και καφές, κουβεντούλα και όλα καλά.